then it's live. life is life

Dikkat.Bu bir hikayedir.Bu hikayedeki kişi ve kurumlar zaman mekan gözetmeksizin ve olay örgüsü dikkate alınmaksızın tamamen hayal ürünüdür.egç yazdı sen oku diye ey insan.Hadi bakalım iyi eğlenceler...


 life is life
-İşte geliyor.Yaklaşık 8 aydır peşinde gölge gibi süründüğüm hatun.Saçları buğday tarlasını anımsatıyor.Beline kadar ve uçuşuyor rüzgarla.Buğday sarısı.Yüzündeki hafifi çiller onu doğal göstermeye yetiyor.Dudakları adeta dalından yeni kopmuş vişte taneleri gibi.Bu kıza bitiyorum abi.
David?
-He?
-Beni dinlemiyorsun?!
-Moruk aylardır aynı muhabbet,yine saçları,yürüyüşü dimi?
-Of.Beni hiç anlamayacaksın gibi geliyor bazen.Duvara konuşuyorum...
-Duvara konuş moruk, he en güzeli hepimiz için.Git konuş diyorum ama tık yok sende.N'apabilirim?
-Kolay değil işte.Anlamıyorsun.Bırak ya.
-Pöf.Devam et..

Selamlar.Ben Scott.20 yaşındayım.Doğduğumdan beri bu şehirdeyim.Burası San Francisco millet.State Üniversitesinde öğrencilik işiyle meşgulüz.Biz? Ben ve çok sevgili dostum David.Aynı evde yaşıyoruz.Naısl bir hayatımız olduğunu sormayın, çünkü tanımlayabileceğimi pek sanmıyorum.Bölümümüz tasarım ve biz son bir kaç aydır kıçımızı sıkıp proje yetiştirmeye çalışıyoruz.Çok sıkıldım.
-Şu lanet kapı kasmayı bırakıp da açılacak mı acaba?
-Çok sevgili (!) ev sahibimizin karşı dairede oturdğunu unutuyorsun sanırım, şu kapıyı düzgünce aç artık ve içeri girelim dostum.
-Scott.
-Efendim David?
-Sus abicim.
-o_O

Şahane.Dolabımız boş ve yorgunluktan gebermek üzereyim.
-Scott, hadi markete yavrum.
-Nasıl ya? Kalk git, ayağımı kıpırdatacak halde değilim dostum.
-Scott.
-Yapma, hadi.
-Scott.
-Tamam abi tamam.Neler alınacak?..
-Şöyle yola gel be oğlum.Yumurta,yumurta,yumurta, ımm, makarna,makarna ve yine makarna, biraz domates, patates, un, şeker,kahve vee süt.
-Neden tek tek söylediğini anlasam bide.Sağlıksız herif.
-Bİşey mi dedin?.. dedi David listeye göz gezdirirken ve elime tutuşturdu, markete gidiyorum.
Şu kız.Lynn.Tanrım, tam bi afet.Yani David ona böyle diyor.Onu tarif edecek kelime bulamıyorum bazen.İçe kapanık bir insan oluşum, bana çoğu zaman kayıplar verdi.Aslında her zaman.Bilemiyorum.Kızla konuşsam beni reddedecek gibi.Korkularımı yenemiyorum.Neredeyse 1 yıl oldu ama hala böyleyim.Aşk.Ben ona aşığım.
Ve eve dönüş.
_zırzorzır_
-Dav, şu kapıyı aç artık n'olur!..
-Geldim moruk sakin.Hop işte en sevdiğim.Yemeek.
-Onlar daha yenmeye hazır değil dostum yavaş.
-Tamam o zaman madem sen hazırlayacaksın ben bilgisayarın başındayım moruk.
-Her zamanki gibi.
-He?
-Eğlenmene bak abicim.

David sorumsuzun biri.Ailesinin gönderdiği parayı iki günde yiyip sonrasında bizimkilerden gelen parayı harcamamıza sebep kendileri.Yemek yapmaz, mutfağı ise asla toplamaz.Ama bu adamı seviyorum.Çocukluk arkadaşım o benim.Neredeyse kendimi bildim bileli beraberiz.En kötü en iyi anlarımız hep birlikteyken geçmiştir.Yığın olmuş anılara sahibiz.
Yemek yedik.Mutfağı da bir değişiklik yapıp (!) ben toparladım.Sanırım dinlenmeye ihtiyacım var.Odamdayım.
Lynn.Onu gördüğüm günden beri yazıyorum bunları ara ara.Ona 78 tane mektubum olmuş.Bunları ne yapacağımı bilmiyorum açıkçası.Sadece yazıyorum.David'in haberi yok, ah olsaydı neler olacaktı az çok tahmin edebiliyorum... O ulaşılmaz.Çok farklı ve doğal.Ona dokunamam bile.Sanki dokununca kırılacak bir cilde sahip.Çatırdayıp dökülecekmiş gibi.Büyülü.Ve çok etkileyici.Benimle olmayacak biliyorum.Onu gördüğümden günden beri bir çok sevgilisi oldu.Yanında birini gördüğüm her an çılgına döndüm.Ama bir şey belli edemedim, etmek istemedim.Öğrense ne olacaktı?Beni asla sevmeyecek sanırım.Aslında eminim.
Mektupları ahşap kutumun içine koydum ve kilitledim.Yazdıkça onların yanına atıyorum.Sanırım yakında daha büyük bir sandık gerekecek.Ahşap kutunun içinde olduğu bir kutu var.Bu mavi kutuda Lynn'in elinin değdiği peçete, okulun bahçesinde unuttuğu not defteri, koklayıp bıraktığı çiçek var.Onun elinin değdiği her şeyi onların yanına koyuyorum.Büyülü demiştim.
Beni büyüledi.Sapık gibi bunları topladığımı öğrense insanlar, oh hayır.Düşünesim gelmedi bak.Hayal gücüm o kadar geniş değil.